Even voorstellen: Niko Beets, nieuwe voorzitter Stichting 4 Mei Herdenking Groningen
Sinds kort mag ik de voorzitter van de Stichting 4 Mei Herdenking Groningen zijn. Een eervolle functie. Maar ook één die goed bij mij past. Sinds mijn jeugd voel ik mij betrokken bij de 4 Mei herdenkingen. In het bijzonder bij de herdenkingen van de Holocaust. De afgelopen jaren was ik als woordvoerder en speechschrijver van de gemeente Groningen intensief betrokken bij de 4 Mei herdenkingen. Daarbij waren er goede contacten met de organiserende collega’s in Haren en Ten Boer. Mijn belangstelling voor de Herdenking gaat terug naar mijn jeugd in Zwolle – ik ben in 1954 geboren in Alkmaar en opgegroeid in de Overijsselse hoofdstad. In de zomer van 1965 werd in de spoorsloot vlak voor ons huis het wrak van een in 1944 neergestort geallieerd vliegtuig opgegraven. Ook het lichaam van de jonge piloot bevond zich nog in het wrak. Dat alles maakte op mij als 11-jarige grote indruk.
Ik hoop dat velen de komende 4 Mei weer aanwezig zullen zijn bij één van de herdenkingen in onze stad.
De 4 Mei Herdenkingen zijn in Nederland niet in beton gegoten. Als je de geschiedenis van de Herdenkingen bekijkt, zie je dat elk decennium zijn eigen nadruk legt op wat en wie herdacht wordt. Bij de eerste herdenking in augustus (!) 1945 – de eerste herdenkingen vonden tijdens Koninginnedag plaats in Amsterdam en Zwolle - herdacht men vooral de omgekomen verzetsmensen, de militairen en de burgerbevolking. De 4 Mei Herdenkingen veranderen in de tijd mee met de maatschappelijke opvattingen. Het lijkt mij goed dat we daar met elkaar over in gesprek blijven. Wat er ondanks alle veranderingen behouden bleef is de indrukwekkende twee minuten stilte om acht uur. Na de klokslagen daalt er een stilte over stad en dorp neer waarin we allen herdenken die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesmissies.
Als voorzitter van de Stichting 4 Mei Herdenking Groningen hoop ik dat alle Groningers zich betrokken voelen bij de Herdenking. Dat zij zich herkennen en zich erkend voelen in de opzet van de Herdenking. Immers, het is de stad die herdenkt. In het bijzonder geldt dit voor de jonge generaties: hopelijk zullen zij straks de fakkel van het herdenken overnemen. Ik hoop dat velen de komende 4 Mei weer aanwezig zullen zijn bij één van de herdenkingen in onze stad.